15 maja Kanada oficjalnie ogłosiła swój wkład w ramach Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC). Zobowiązała się ona do redukcji emisji gazów cieplarnianych o 30 proc. w latach 2005 – 2030.
Dotychczas zobowiązania takie ogłosiła Szwajcaria, Unia Europejska, Norwegia, Meksyk, Stany Zjednoczone, Gabon, Rosja, Lichtenstein i Andora. Zgodnie z ustaleniami konferencji w Limie, państwa przekazują informacje o swoim wkładzie w walkę z ociepleniem klimatu (INDC – Intended Nationally Determined Contribution) do UNFCCC odpowiednio wcześnie, dzięki czemu widomo, w jakim kierunku zmierzać będą negocjacje podczas grudniowego COP21.
Przykład USA
Nie po raz pierwszy kanadyjska polityka inspiruje się działaniami południowych sąsiadów. Podobnie jak Stany Zjednoczone, Kanada jako datę wyjścia przyjęła rok 2005. Jednak wybiega ona dalej w przyszłość: Ottawa wyznaczyła poziom emisji do 2030 roku, podczas gdy Waszyngton zrobił to do roku 2025. Poziom ambicji jest porównywalny: USA zobowiązały się do redukcji 25 proc. emisji w ciągu 20 lat, Kanada natomiast – 30 proc. w ciągu 30 lat.
Także praktyczne aspekty wprowadzenia deklaracji w życie przypominają politykę USA. Kanada ma zamiar zredukować emisje metanu pochodzące z branży naftowej i gazowej, ograniczyć emisje gazów cieplarnianych związanych z produkcją prądu elektrycznego z gazu naturalnego, produktów chemicznych i nawozów azotowych, a także stworzyć bardziej rygorystyczne normy dla transportu oraz stopniowo ograniczyć użycie fluorowanych węglowodorów (HFC).
Kanada przyjmuje, że celem osiągnięcia zobowiązań będzie się ona być może odwoływać do mechanizmów międzynarodowych.
Philippe Collet, Actu-Environnement.com
Tłumaczenie: Marta Wojtkiewicz
