Recykling turbin wiatrowych – już bardzo blisko do zamknięcia obiegu

© Tarnero

Typowa turbina wiatrowa składa się z fundamentu, wieży, gondoli z przekładnią, generatora i układów sterowania oraz łopat wirnika. Fundamenty wieży zbudowane są z betonu i stali. Ze stali również wykonana jest sama wieża. W przypadku gondoli, elementami składowymi są miedź, krzemionka i stal. To sprawia, że przetworzenie jest stosunkowo proste i opłacalne zarazem.

Jest jednak jedno ale…

Najbardziej problematyczne jest przetworzenie łopat wirnika, które wykonane są z materiałów kompozytowych. Cechują je unikatowe właściwości takie jak niski ciężar, wysoka wytrzymałość i sztywność, co jednak bardzo utrudnia proces recyklingu. Szacuje się, że obecnie w sektorze energii wiatrowej na całym świecie jest w użyciu ok. 2,5 miliona ton materiału kompozytowego. WindEurope oblicza, że około 14 tys. turbin wirników może zostać wycofanych z eksploatacji do 2023 r., co odpowiada masie 40-60 tys. ton.

Czytaj też: Co można zrobić ze zużytych łopat wiatraków? Więcej, niż się na pozór wydaje

Obecnie główną technologią recyklingu odpadów kompozytowych jest współprzetwarzanie cementu. Jest to proces, w którym surowce do produkcji cementu są częściowo zastępowane włóknami szklanymi i wypełniaczami z kompozytu, a frakcja organiczna zastępuje węgiel jako paliwo. Dzięki temu procesowi, emisje CO₂ z produkcji cementu mogą zostać znacząco ograniczone. Możliwa jest redukcja nawet o 16 proc., jeżeli kompozyty będą stanowić 75 proc. surowców do produkcji cementu. Dodatkowo opracowywane są alternatywne technologie ponownego wykorzystania kompozytów pochodzących z sektora energetyki wiatrowej, np. recykling mechaniczny, solwoliza i piroliza. Podkreśla się jednak, że konieczne są intensywne działania badawczo-rozwoje, by doprowadzić do komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań.

Czyżby wielki przełom na horyzoncie?

W maju br. duńska firma Vestas poinformowała, że we współpracy z ekspertami z duńskiego instytutu technologicznego (DTI) oraz uniwersytetu w Aarhus, zostało opracowane rozwiązanie, które ma być ostatnim technologicznym krokiem na drodze do pełnego recyklingu elektrowni wiatrowych. Zakłada ono wydzielenie z łopat włókna oraz żywicy epoksydowej, a następnie dalsze rozkładanie żywicy na materiały, które będzie można wykorzystać ponownie przy produkcji nowych łopat. Ta technologia ma być gotowa do przemysłowego zastosowania w ciągu trzech lat.

Już dziś można tworzyć nowe ze starego

W tej sytuacji wydaje się, że optymalnym sposobem na zagospodarowanie łopat wiatraków jest wykorzystanie ich kawałków do budowania elementów małej architektury, takich jak ławki, pomosty, tarasy widokowe. De facto, aranżacja przestrzeni publicznej oraz prywatnej designerskimi meblami pochodzącymi z recyclingu ma nieograniczony potencjał, a śmigła turbin wiatrowych to doskonały materiał. Atutami mebli z wiatrakowych kompozytów jest to, że są unikalne (tworzone według indywidulanego projektu), odporne na zmienne warunki pogodowe oraz trwałe (odporne na zniszczenia). Przy tym masywne, choć optycznie zachowujące lekkość.

Katarzyna Zamorowska
Dyrektor ds. komunikacji