Robots
Cookies

Ustawienia cookies

Strona Teraz Środowisko wykorzystuje cookies. Część z nich jest niezbędna do funkcjonowania strony. Inne służą poprawianiu jakości naszych usług.
Więcej  ›
29.03.2024 29 marca 2024

Produkcja wodoru w krajach G7. Rekomendacje IRENA

Realizacja celów klimatycznych spowoduje wzrost znaczenia wodoru w państwach G7. Do 2050 r. zapotrzebowanie na „nowe paliwo” wzrośnie od czterech do siedmiu razy. IRENA przedstawia kluczowe zalecenia dla przywódców państw G7.

   Powrót       18 listopada 2022       Energia   

Członkowie G7 mogą być liderami we wdrażaniu niskoemisyjnego i ekologicznego wodoru – wskazuje Międzynarodowa Agencja Energii Odnawialnej (z ang. International Renewable Energy Agency, IRENA) w analizie „Accelerating hydrogen deployment in the G7: Recommendations for the Hydrogen Action Pact”.

- Grupa państw G7 ma możliwość odegrania wiodącej roli w przyspieszeniu rozwoju globalnego rynku wodoru. Zalecenia przedstawione w niniejszym raporcie stanowią początek tej podróży – wskazuje dyrektor generalny IRENA Francesco La Camera.

Jak czytamy w analizie, łączne zapotrzebowanie na wodór członków grupy G7 w 2020 r. wyniosło około 24,2 mln ton (Mt) w 2020 r., co stanowiło blisko 28% globalnego zapotrzebowania. Największym konsumentem w G7 były Stany Zjednoczone (11 Mt H2), tuż za nimi uplasowała się Unia Europejska (7,7 Mt H2, w tym państwa członkowskie G7: Francja, Niemcy i Włochy). Aby jednak spełnić cele neutralności klimatycznej – wszyscy członkowie G7 zobowiązali się do osiągnięcia zerowej emisji netto najpóźniej do 2050 r. – członkowie G7 będą musieli postawić na energię odnawialną, efektywność energetyczną, elektryfikację, wychwytywanie i składowanie węgla (CCS) oraz niskoemisyjny wodór. Jak wskazuje IRENA, oznacza to, że do 2050 r. zapotrzebowanie na wodór w krajach tych wzrośnie od czterech do siedmiu razy w porównaniu z 2020 r.

Czytaj też: Wodór, wielka szansa czy wysokokosztowa ułuda?

Potencjał produkcji niskoemisyjnego wodoru jest jednak spory – i już wykorzystywany. Około połowę z 65 tys. patentów wodorowych zgłoszonych na całym świecie w latach 2010-2020 stanowili członkowie G7, z czego dwie trzecie pochodziło z Japonii. Dodatkowo z końcem 2021 r. mniej więcej połowa wszystkich producentów elektrolizerów znajdowała się w Europie.

Jeśli chodzi tylko o samą Unię Europejską, jak wskazuje IRENA, około 16% gruntów nadaje się do instalacji fotowoltaicznych, a 45% do instalacji wiatrowych na lądzie – czyli instalacji OZE niezbędnych do produkcji niskoemisyjnego wodoru. – Wystarczyłoby to do wyprodukowania prawie 420 Mt wodoru rocznie w 2030 r. Uwzględniając jednak koszty, potencjał ekonomiczny produkcji wodoru w UE wynosi około 30,8 Mt H2/rok w 2030 r. – podaje IRENA. - Dodatkowo, do 2050 roku Unia Europejska (z wyłączeniem innych członków G7) mogłaby importować od 7 do 14 Mt H2/rok, co stanowi od 17% do 50% zapotrzebowania na wodór do 2050 r. – dodano.

Rekomendacje dla decydentów 

- Dzięki swojemu znacznemu wpływowi gospodarczemu (reprezentującemu 45% światowego PKB) i wspólnym działaniom, członkowie grupy G7 mogą stać się liderami i określić warunki przyszłego rynku wodoru. Chociaż każdy kraj będzie musiał przyjąć politykę krajową w celu wspierania upowszechniania wodoru, dostosowaną do jego lokalnego kontekstu, istnieją możliwości współpracy transgranicznej między członkami grupy G7 – wskazuje IRENA.

Możliwości te skupiają się wokół pięciu filarów, w tym ujednoliceniu procesu kształtowania polityk i podjęcia konkretnych zobowiązań w zakresie harmonizacji norm i certyfikacji wodoru, dzielenia się doświadczeniami z wczesnego wdrażania, równoważenia koncentracji na podaży z tworzeniem popytu, promowania wykorzystania zielonego wodoru w zastosowaniach przemysłowych oraz prowadzenia bardziej ukierunkowanej współpracy z przemysłem, zainteresowanymi stronami i społeczeństwem obywatelskim.

- Zastosowanie tych zaleceń może wymagać dostosowania lokalnych strategii i planów, nie jest to niczym niezwykłym w tworzeniu polityki. Dobrą praktyką jest zachowanie elastyczności w projektowaniu polityki i posiadanie strategii, które są w stanie reagować na zmiany sytuacji rynkowej i nowe zakłócenia technologiczne. Ponieważ sektor ekologicznego wodoru będzie się szybko rozwijał, regulujące go polityki będą się zmieniać, szybka wymiana doświadczeń może mieć kluczowe znaczenie dla powodzenia takich zmian i przyspieszenia wprowadzania wodoru – wyjaśnia IRENA.

Joanna Spiller: Dziennikarz, inżynier środowiska

Polecamy inne artykuły o podobnej tematyce:

Podsumowanie Polskiego Kongresu Klimatycznego 2024 (27 marca 2024)Offshore po szwedzku, czyli 22 marca - Dzień Ochrony Bałtyku w OX2 (22 marca 2024)Planujemy działania, które wpłyną na wykorzystanie biometanu do celów transportowych (20 marca 2024)Pierwsza polska hybryda OZE z koncesją. Pokazujemy instalację z bliska (13 marca 2024)Dostępne fundusze na rzecz środowiska (07 marca 2024)
©Teraz Środowisko - Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i publikacja tekstów, zdjęć, infografik i innych elementów strony bez zgody Wydawcy są zabronione.
▲  Do góry strony