© Tomasz Zajda
– Projekt „Polityki energetycznej Polski do 2050 roku” jest oderwany od rzeczywistości. Bazuje bowiem na nierealnych założeniach rynkowych, zasobowych, środowiskowych i geopolitycznych. Służy jedynie bieżącym interesom politycznym i branżowym, a nie Polakom. Wprowadza w błąd społeczeństwo, a przede wszystkim osoby pracujące w sektorze górniczym, podtrzymując mit o niekończących się zasobach polskiego węgla. Tym samym skazuje Polskę na dalsze uzależnienie się od importu surowców energetycznych, które prawdopodobnie będą kupowane z coraz bardziej konfliktowych obszarów świata. Podczas gdy niedawno przedstawiony „Narodowy Program Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej” można uznać za strategię rozwoju, „Polityka energetyczna do 2050 roku” jest planem porażki. – mówi Tobiasz Adamczewski, ekspert ds. klimatu i energii z Fundacji WWF Polska, członek Koalicji Klimatycznej.
Tendencyjna wizja
Koalicja Klimatyczna bardzo krytycznie ocenia projekt „Polityki energetycznej Polski do 2050 roku”. Dokument wybiórczo traktuje opcje rozwoju sektora energetycznego, ignoruje scenariusz z dominującą pozycją OZE oraz nie bierze pod uwagę światowych trendów. Nie zawiera również pogłębionej analizy kosztów zewnętrznych. Pomimo że prezentuje kilka różnych scenariuszy, przyjmuje z góry realizację konkretnego wariantu, w którym dominującą rolę odgrywają paliwa kopalne i import surowców. Projekt „Polityki energetycznej Polski do 2050 roku” zakłada również dalsze budowanie bezpieczeństwa energetycznego przez wielkie systemy, ograniczając tym samym rozwój rozproszonych instalacji prosumenckich i spółdzielczych.
– W wielu państwach rozwiniętych rezygnuje się już z podejścia, że bezpieczeństwo energetyczne budowane jest przez wielkie koncerny. Rośnie znaczenie pojedynczych użytkowników energii i lokalnych systemów energetycznych. Mamy w Polsce 13 mln gospodarstw domowych, blisko 2 mln małych i średnich przedsiębiorstw oraz ponad 900 miast i ponad 1500 gmin wiejskich. W nich tkwi potencjał energetyki rozproszonej. Musimy patrzeć w przyszłość, a nie cały czas bronić interesów magnatów energetycznych. Przemawiają za tym zarówno bezpieczeństwo energetyczne, jak i trendy światowe. – mówi Andrzej Kassenberg, fundator Instytutu na rzecz Ekorozwoju, członek Koalicji Klimatycznej.
Zapomniane OZE
Dokument „Polityki energetycznej Polski do 2050 roku” całkowicie pomija korzyści płynące z oszczędzania energii i OZE jako stymulatorów rozwoju gospodarczego, bazujących na innowacjach. Po raz kolejny autorzy projektu ignorują światowe trendy, lekceważąc potencjał ekonomiczny i technologiczny odnawialnych źródeł, a stają się one coraz tańsze. Bloomberg pokazuje, że średni globalny koszt instalacji fotowoltaicznej spadł w latach 2009-2015 o 59 proc., a energetyki wiatrowej na lądzie - o 11,5 proc. Według analiz obecne polskie zapotrzebowanie na energię mogłoby być pokryte z czystych źródeł.
– Dzięki inwestycjom w efektywność energetyczną możemy ograniczyć zużycie energii o 25-30 proc. Z kolei jeżeli zapewnimy warunki do szerokiego rozwoju ruchu prosumenckiego, to w perspektywie dziesięciu lat będzie ich ponad 2 mln. Warto zastanowić się nad inwestycjami, które przyniosą długofalowe korzyści, zamiast bezmyślnie budować wielkie bloki energetyczne, bazujące na węglu czy paliwie jądrowym. Taniej, zdrowiej, bezpieczniej i przyjaźnie dla środowiska, a i lokalna gospodarka na tym skorzysta. – dodaje Andrzej Kassenberg, fundator Instytutu na rzecz Ekorozwoju, członek Koalicji Klimatycznej.
Bieżący projekt „Polityki energetycznej Polski do 2050 roku” wymaga gruntownej zmiany. Koalicja Klimatyczna domaga się przygotowania rzetelnego dokumentu z równoprawnymi scenariuszami wraz z opisaniem ich skutków dla gospodarki, społeczeństwa i środowiska w dalszej perspektywie. Jedna z koncepcji powinna uwzględniać dominującą pozycję energetyki odnawialnej i istotną rolę poprawy efektywności energetycznej.
Koalicja Klimatyczna
