Komisja wnosi do Trybunału Sprawiedliwości UE sprawę przeciwko Polsce w związku z nieodpowiednią oceną oddziaływania na środowisko rozpoznawczych odwiertów górniczych. Sprawa dotyczy m.in. poszukiwań gazu łupkowego.
Zgodnie z polskim prawem można dokonywać wierceń na głębokość do 5000 m bez uprzedniego przeprowadzenia oceny potencjalnego oddziaływania na środowisko. We wprowadzonej do polskich przepisów wysokiej wartości progowej nie uwzględniono wszystkich istotnych kryteriów i norm ustanowionych w dyrektywie w sprawie oceny oddziaływania na środowisko (dyrektywa 2011/92/UE), które należy zastosować przy określaniu, jakie typy projektów wymagają przeprowadzenia oceny.
Zgodnie z prawem unijnym głębokie wiercenia wymagają oceny, w szczególności pod kątem powstających w ich wyniku odpadów, skutków dla wody i gruntu, wykorzystania zasobów naturalnych, ryzyka wypadków oraz wszelkich skutków, które mogą pojawić się w wyniku kumulacji z innymi podobnymi projektami lub podobną działalnością. Niedawno potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości UE (sprawa C-531/13). Decyzję poprzedziło przesłanie w lutym 2015 r. uzasadnionej opinii.
Przepisy dyrektywy w sprawie oceny oddziaływania na środowisko służą temu, aby projekty o potencjalnie znacznym oddziaływaniu na środowisko były zatwierdzane dopiero po przeprowadzeniu odpowiedniej oceny.
Dlatego przed podjęciem każdej decyzji o zgodzie na realizację takiego projektu należy ocenić jego potencjalny wpływ na środowisko. Inwestorzy mogą wówczas dostosować projekty, aby zminimalizować negatywne skutki jeszcze zanim faktycznie wystąpią, a właściwe organy mogą uwzględnić środki zapobiegawcze w decyzji o zatwierdzeniu projektu. W dyrektywie zapewnia się udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji i w ten sposób podnosi się ich jakość.
Źródło: Komisja Europejska.
