7 grudnia 2016 r. GIOŚ przyjął nową metodykę monitorowania hydromorfologicznych elementów jakości wód płynących (potoków, rzek oraz kanałów). W skład kierowanego przez prof. Krzysztofa Szoszkiewicza zespołu ,który opracował metodologię, weszli eksperci Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, WWF oraz dwóch wojewódzkich inspektoratów ochrony środowiska.
W 2014 roku znowelizowano Ramową Dyrektywę Wodną (RDW), wpisując w nią wymaganie, aby metodyka hydromorfologiczna była zgodna z normą EN 14614. Okazało się, że dotychczas stosowana w Polsce metodyka nie jest z nią zgodna i wymaga aktualizacji. W porównaniu z poprzednią, nowa jest przede wszystkim bardziej szczegółowa. Składa się z części kameralnej, gdzie na podstawie m.in. aktualnych map lotniczych oraz danych GIS typuje się reprezentatywne odcinki rzek i wykonuje wstępną ocenę warunków hydromorfologicznych, i części terenowej, wymagającej naocznej obserwacji. Ponieważ nie wszystkie potoki, rzeki i kanały da się szczegółowo ocenić w terenie, metodyka pozwala pozostać przy uproszczonej ocenie kameralnej.
Metodyka zostanie wprowadzona do Państwowego Monitoringu Środowiska od 2017 roku. Obecnie ma postać dokumentu roboczego, zaś wkrótce zostanie przedstawiona w formie podręcznika. Postać taka będzie bardziej zrozumiała i łatwiejsza do stosowania w praktyce. Przypuszczamy, że po kilku latach stosowania praktyka zweryfikuje niektóre jej założenia. Należy również pamiętać, że przy Komisji Europejskiej trwają prace nad harmonizacją podejścia do oceny przekształceń hydromorfologicznych wód w różnych krajach Unii Europejskiej i Norwegii. To wszystko może skutkować koniecznością modyfikacji metodyki za kilka lat - czytamy w komunikacie GIOŚ.
źródło: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska
