Raport: Zobowiązania do 2020 r. – gdzie jesteśmy?

© Paulista

Podczas wydarzenia UNFCCC zaprezentowano raport dotyczący postępów w realizacji celów klimatycznych do 2020 r. Z dokumentu wynika, że wysokość udzielanego wsparcia finansowego z roku na rok jest coraz wyższa – pomiędzy okresem sprawozdawczym 2013/2014 i 2015/2016 wysokość udzielonego wsparcia wzrosła o 13 proc. Dla porównania, od roku 2011 do teraz wartość ta wzrosła o blisko 43 proc. (z 28,8 do 49,4 mld dol.).

Spadek emisji o 23 proc. na osobę

UNFCCC podało ponadto, że łączne emisje gazów cieplarnianych w krajach rozwiniętych w latach 1990 - 2016 spadły o 13 proc. Oznacza to, że w krajach tych w omawianym okresie nastąpił 23-proc. spadek emisji gazów cieplarnianych na osobę. - Redukcja ta wynika prawdopodobnie z prowadzonych działań w dziedzinie klimatu, które zrównoważyły ​​wpływ wzrostu gospodarczego i demograficznego – podkreślono.

Jak czytamy w raporcie, cele redukcji emisji na 2020 r. są coraz częściej postrzegane w tych krajach jako zachęta do zintensyfikowania swoich działań już po 2020 r. Niektóre z nich zobowiązują się bowiem do realizacji celów długoterminowych - jak podano aż 43 kraje rozwinięte mają opracowane cele do 2025 i 3030 r., a 36 państw przygotowało zobowiązania do 2050 r. (m. in. Norwegia, Czechy).

Niektóre państwa zostają z tyłu

W sprawozdaniu wyraźnie stwierdza się również, że niektóre kraje rozwinięte wyprzedzają swoje cele, podczas gdy inne pozostają wyraźnie z tyłu. Przewiduje się, że wyrównanie poziomów emisji gazów cieplarnianych nastąpi do 2020 r. - Pełne wdrożenie dostępnych środków i polityk będzie stanowić zatem niezwykle ważny krok dla tych krajów - czytamy.

Międzynarodowy transfer technologii

W raporcie podkreślono znaczenie wsparcia finansowego udzielanego krajom rozwijającym się przez kraje rozwinięte. - Mogłoby (to – przyp. red.) stanowić zachętę do przejścia na gospodarkę niskoemisyjną i odporną na zmiany klimatyczne - czytamy. Jak podano, Porozumienie Paryskie doprowadziło do międzynarodowego transferu technologii, obejmującego zarówno wsparcie instytucjonalne, jak i systemowe, niezbędne w celu ustanowienia ram i strategii polityki klimatycznej w krajach rozwijających się.

Joanna Spiller
Dziennikarz, inżynier środowiska