Robots
Cookies

Ustawienia cookies

Strona Teraz Środowisko wykorzystuje cookies. Część z nich jest niezbędna do funkcjonowania strony. Inne służą poprawianiu jakości naszych usług.
Więcej  ›
28.03.2024 28 marca 2024

Prawo o transgranicznych skutkach awarii przemysłowych

W opublikowanym 23 października tekście stwierdzono, że unijne przepisy kontrolujące zagrożenie poważnymi awariami są uaktualniane i zgodne z prawem międzynarodowym.

   Powrót       04 listopada 2014       Ryzyko środowiskowe   

Wybuch w Seveso impulsem do stworzenia regulacji prawnej

Powodem przyjęcia dyrektywy Rady 82/501/EWG(1). Awarie przemysłowe i reagowanie w sytuacji nadzwyczajnego zagrożenia (OJ L 230 z 5.8.1982, s.1) był wypadek w 1976 r. we włoskim mieście Seveso gdzie doszło do wybuchu w zakładach produkujących 2,3,5-trichlorofenol. Skażenie środowiska było ogromne.

Poważne awarie w Bhopal i Mexico-City - dyrektywa Seveso II

Impulsem do podjęcia prac nad nową dyrektywą (Seveso II) były tragiczne skutki spowodowane bliskością miejsc zamieszkania z miejscami poważnych awarii 
w Bhopal i Mexico City. Ponadto zaistniała konieczność dostosowania przepisów wspólnotowych do Konwencji w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych, podpisanej w Helsinkach w 1992 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 129, poz.1352). Unia Europejska 
i większość państw członkowskich są stronami Konwencji. 9 grudnia 1996 r. przyjęta została dyrektywa Rady 96/82/WE w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii (Seveso II).

Instrumentami ochrony przyjętymi przez dyrektywę były wewnętrzne i zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze oraz sprawozdania o bezpieczeństwie. Celem planów było przekazanie niezbędnych informacji do wiadomości publicznej oraz służb i organów związanych z danym terenem. Wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze musiały być konsultowane z pracownikami, a zewnętrzne ze społeczeństwem.

Państwa zobowiązane były zapewniać, aby osoby, które mogą być dotknięte następstwami poważnych awarii otrzymały wszelkie informacje na temat środków bezpieczeństwa, bez konieczności ubiegania się o nie. Informacje te musiały być stale dostępne i co trzy lata weryfikowane. Publicznie udostępniane sprawozdania o bezpieczeństwie miały wykazać, że w przedsiębiorstwie zaczęła obowiązywać polityka przeciwdziałania poważnym awariom, niebezpieczeństwo poważnych awarii zostało zidentyfikowane, podjęto niezbędne środki przeciwdziałające takim awariom, zostały zachowane zasady bezpieczeństwa i solidności podczas projektowania, konstruowania, działania i utrzymywania wszelkiej infrastruktury oraz sporządzono wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze.

Do poziomów kontroli zastosowano podejście stopniowe, w którym wraz ze wzrostem ilości substancji przepisy stają się bardziej rygorystyczne.

Zatrucie Dunaju - poszerzenie zakresu Seveso II

Zakres dyrektywy został poszerzony przez dyrektywę nowelizującą 2003/105/WE.

Stało się to przede wszystkim w następstwie poważnej awarii w Baia Mare, w wyniku której zatruciem cyjankami uległ Dunaj. Państwa członkowskie zobowiązane zostały do wdrożenia dyrektywy w ciągu 24 miesięcy i udostępniania wszelkich informacji uzyskanych na jej mocy wszelkim osobom fizycznym i prawnym, które tego zażądają, z zachowaniem, określonych w akcie wyjątków, związanych z poufnością.

Dyrektywa Seveso II obejmowała swym zasięgiem ok. 10 tys. zakładów w UE i istotnie ograniczała ryzyko wystąpienia poważnych awarii.

Seveso III- dostosowanie do innych przepisów

Dyrektywa Seveso II musiała zostać zmieniona z powodu zmian w unijnym systemie klasyfikacji substancji niebezpiecznych i konieczności dostosowania jej do załącznika I rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 z dnia 31 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin (rozporządzenie CLP), (Dz.Urz. UE L 353 z 31.12.2008 r.).

Ponadto należało wprowadzić zmiany w celu wyjaśnienia i aktualizacji niektórych przepisów oraz usprawnienia możliwości ich realizacji.

4 lipca 2012 r. przyjęto  dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/18/UE w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi, zmieniającą, a następnie uchylającą dyrektywę Rady 96/82/WE (Seveso III).

Dyrektywa zachowuje instrumenty prewencyjne wprowadzone przez dyrektywę Seveso II. Państwa członkowskie maja dokonać implementacji jej przepisów (do dnia 31 maja 2015 r.,z niewielkimi wyjątkami, które muszą być wdrożone wcześniej).

Pomimo że na 7. Posiedzeniu Konferencji stron (COP) Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych odbytym w 2012 r. odpowiednia grupa robocza zaproponowała zmiany do Konwencji, prawdopodobnie nie będzie konieczności zmiany dyrektywy Seveso III. W załączniku do wniosku (2)dotyczącego decyzji Rady w sprawie rozpoczęcia negocjacji dotyczących zmiany Konwencji stwierdzono, że uzgodnione zmiany są zgodne ze środkami określonymi w dyrektywie 2012/8/UE (KOM(2014)651 z 23,10.2014).

Adam Erechemla: Dziennikarz, prawnik

Przypisy

1/ Tekst nie został opublikowany po polsku. Oto jego wersja angielska:
https://www.teraz-srodowisko.pl/media/pdf/aktualnosci/95-dyrektywa-seveso-I.pdf
2/ Treść załącznika:
https://www.teraz-srodowisko.pl/media/pdf/aktualnosci/95-zalacznik-do-wniosku-rady.pdf

Polecamy inne artykuły o podobnej tematyce:

ISOK to dużo więcej niż ostrzegawcze SMSy (26 lutego 2019)Narada w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych (26 listopada 2018)Zrozumieć małże (18 kwietnia 2017)Problem z przepisami REACH albo CLP? Umów się na spotkanie z ekspertami (23 marca 2017)Pożar w sortowni odpadów w Bielsku-Białej (22 lipca 2016)
©Teraz Środowisko - Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i publikacja tekstów, zdjęć, infografik i innych elementów strony bez zgody Wydawcy są zabronione.
▲  Do góry strony