W latach 1995 – 2013 premier Luksemburga. 16 lipca 2014 został wybrany przez Parlament Europejski na następcę José Manuel Barroso. Jego najważniejsze cele:

• stworzenie planu naprawy o wartości 300 miliardów euro celem re-industrializacji Europy
• utrzymanie wspólnej monety, która ma być czynnikiem jednoczącym, a nie dzielącym Europę
• wynegocjowanie i podpisanie umowy o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi (traktat TAFTA)
• wspólna polityka migracyjna i przeciwdziałanie nielegalnej imigracji
• niepowiększanie UE przez najbliższych 5 lat, celem skonsolidowania obecnych członków

Po ukończeniu studiów ekonomicznych i prawniczych na Uniwersytecie Bratysławskim, Maroš Šefčovič związał się w latach 1985 – 1990 z Narodowym Instytutem Stosunków Międzynarodowych w Moskwie. Następnie studiował przez rok na uniwersytecie Standford w USA. Po powrocie na Słowację wyspecjalizował się w stosunkach europejskich i międzynarodowych.
Był doradcą wiceministra spraw zagranicznych Czechosłowacji, następnie sekretarzem i konsulem w ambasadzie Czechosłowacji w Zimbabwe, w Kanadzie i w Izraelu.
Od połowy lat 90.-tych jest przedstawicielem Słowacji przy Wspólnotach Europejskich.
Rozpoczyna obecnie trzeci mandat w Komisji Europejskiej.

Z wykształcenia lekarz, od 18 roku życia zaangażowany jest w politykę. Był działaczem opozycyjnym za czasów ZSRR. W 1989 roku stworzył Litewską Partię Socjaldemokratyczną. Jest współtwórcą litewskiej konstytucji, sześciokrotnie zasiadał w parlamencie narodowym. W 2012 roku został Ministrem Zdrowia. Funkcja ta została mu teraz powierzona w Komisji Europejskiej, gdzie jego najważniejszym wyzwaniem będzie walka z wirusem eboli.

Wcześniej przedsiębiorca, we wrześniu 2014 roku objęła stanowisko ministra bez teki w słoweńskim rządzie Miro Cerara. 2 października 2014 dodatkowo otrzymała nominację na funkcję wicepremiera, a już tydzień później została nominowana na słoweńską członkinię Komisji Europejskiej.

Prawnik, w latach 80-tych członek parlamentu Andaluzji oraz senator. W 1986 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w którym zasiadał przez trzy kadencje do 1999.

W latach 2000–2004 sprawował urząd ministra rolnictwa i rybołówstwa w rządzie José María Aznara. W 2011 nowo powołany premier Mariano Rajoy powierzył mu stanowisko ministra rolnictwa, żywności i środowiska. W 2014 stanął na czele listy wyborczej ludowców w wyborach europejskich. Pomiędzy kolejnymi kadencjami zasiadał w radach nadzorczych przedsiębiorstw związanych z wydobyciem ropy. Energetyka naftowa jest jednym z jego najważniejszych zainteresowań.

Od 2011 roku minister środowiska i wspólnot lokalnych w koalicyjnym rządzie Endy Kenny'ego w Irlandii. Stał się szczególnie niepopularny w swoim kraju przez nałożenie podatków na wodę i własnościowe nieruchomości.

Jego najważniejszymi misjami będą: zarządzanie wprowadzaniem Wspólnej Polityki Rolnej UE 2014 – 2020 i upraszczanie jej instrumentów, kontrola udziału sektora rolniczego przy negocjacjach partnerstwa transatlantyckiego, zapewnienie poprawnego udziału rolnictwa w walce z globalnym ociepleniem oraz zarządzanie skutkami rosyjskiego embargo na europejski rynek żywności.

Maltański minister turystyki (1996 – 1998 oraz 2013 – 2014), absolwent architektury i inżynierii lądowej oraz zarządzania turystyką. Architekt, przedsiębiorca, dyrektor kilku firm z branży turystycznej i budowlanej. W 1976 roku po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Izby Reprezentantów, odnawiany 9 razy w kolejnych wyborach. Jego rola w Komisji Junckera jest dla niego prawdziwym wyzwaniem, gdyż Malta nie stawia kwestii środowiskowych na ważnym miejscu.