Nepalski tygrys jest jednym z gatunków, których liczebność na nowo wzrasta© yingxiaoming
W swoim corocznym raporcie Żyjąca Planeta, WWF stwierdza w 2014 roku ponowny globalny spadek bioróżnorodności, odnotowując zmniejszenie o połowę światowej populacji dzikich zwierząt w ciągu ostatnich 40 lat. Według tekstu, liczebność ryb, ptaków, ssaków, płazów i gadów zmniejszyła się średnio o 52% od 1970 roku. Najbardziej dotknięte są gatunki żyjące w słodkich wodach: ich liczebność zmniejszyła się aż o 76%. Największe straty odnotowano w regionach tropikalnych, z których najbardziej ucierpiała Ameryka Łacińska.
Przyczyny? Pierwszym winnym jest degradacja i zniszczenie naturalnych miejsc występowania gatunków pod wpływem presji ludzkiej. Według obliczeń Global Footprint Network, ślad ekologiczny, czyli zapotrzebowanie człowieka na surowce naturalne, w dalszym ciągu wzrasta. Potrzebowalibyśmy półtora kuli ziemskiej, by sprostać dzisiejszemu poziomowi zapotrzebowania. Krajami, które mają najwyższy ślad ekologiczny są kolejno: Kuwejt, Katar, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Dania, Belgia, Trinidad i Tobago, Singapur, Stany Zjednoczone Ameryki, Bahrajn i Szwecja.
Autorzy tegorocznego raportu WWF nie poprzestali na jego publikacji. Postanowili oni przedstawić propozycje rozwiązań i pozytywne przykłady działań. Według nich, skuteczne zarządzanie terenami chronionymi może wspierać niektóre gatunki dzikich zwierząt. I tak na przykład w Nepalu od kilku lat obserwujemy odradzanie się populacji tygrysów. Żyją one w pięciu chronionych regionach połączonych trzema korytarzami. Ich liczebność wzrosła aż o 63% od 2009 do 2013 roku.
Zauważa się, że populacja gatunków naziemnych żyjących na terenach chronionych spada dwa razy wolniej niż gatunków zamieszkujących tereny niechronione. Straty nie są nieuniknione. Są one konsekwencją wybranego przez nas stylu życia. Raport z pewnością wykazuje, że sytuacja jest poważna, ale jest jeszcze nadzieja. Ochrona przyrody może być skuteczna dzięki dobrze zaplanowanym akcjom, woli politycznej i wsparciu przemysłu, zakończył Ken Norris, Dyrektor naukowy Zoological Society of London.
Florence Roussel, Actu-Environnement.com
Tłumaczenie: Marta Wojtkiewicz
