
Zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych wiatraki na polach i na w morzu, na stałe wpisały się w krajobraz…ale, czy wiemy, co zrobić gdy wiatrak przestanie pełnić już swoją funkcję?
Dzieci wiedzą, co zrobić i jak oddać do recyklingu zużyte pojemniki po jogurtach, pudełko po zabawce, czy butelkę po bezcukrowym napoju. Ale co zrobić z zepsutym wiatrakiem?
Jak to robimy?
W trakcie spotkania opowiadamy uczestnikom, na czym polega praca naukowca i, że naukowcy z Łukasiewicz – IEL zajmują się między innymi opracowaniem metody recyklingu wiatraków. Tłumaczymy, jak – krok po kroku – z łopaty wirnika turbiny wiatrowej zrobić proszek, który może być ważnym surowcem do produkcji nowych rzeczy, w tym farb.
W tym czasie dzieci zainspirowane opowieściami o energii, energetyce i recyklingu mogą stworzyć prace farbami akrylowymi na profesjonalnych podkładach malarskich. To dokładnie takie farby, do których można dodać też recyklat z łopaty wiatrowej. Prace pokrywane są następnie warstwą żywicy epoksydowej, by nadać im efekt tafli szkła, a nam umożliwić opowieść o badaniach nad zastosowaniem żywic epoksydowych w energetyce – m.in. do produkcji łopat turbin wiatrowych oraz kadłubów statków.
Obrazy i farby z recyklatem to nie koniec warsztatów! Kolejny etap i kolejne dzieła to kolorowe figurki odlewane z żywicy z dodatkiem recyklatów i brokatu! W trakcie komponowania tych dzieł, dzieci własnoręcznie realizują technologię kompozytów w bardzo małej (i kolorowej) skali laboratoryjnej oraz dowiadują się, czym się różni barwnik od pigmentu?
Warsztaty, to też czas doświadczeń i nauki dla nas, naukowców z Łukasiewicz – IEL. Dzięki tym spotkaniom dowiedzieliśmy się m.in., że kolor bladoróżowy, to tak naprawdę kolor cebuli.
Mamy nadzieję, że część naszych gości w przyszłości wróci do nas w dorosłym życiu, by stać się naukowcem Łukasiewicz – IEL!
Projekt dofinansowany ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach zadania realizowanego z polecenia Prezesa Centrum Łukasiewicz.
