Specjaliści z kilkunastu krajów członkowskich UE i Norwegii spotkali się na początku listopada w Ministerstwie Środowiska w Warszawie, by wypracować wspólny punkt odniesienia do określania granic klas jakości wód. Organizatorem spotkania był Główny Inspektorat Ochrony Środowiska.
Klasyfikacja jakości wód to ocena ich stanu ekologicznego na podstawie różnego typu wskaźników (organizmy, gatunki, zbiorowiska). Przyjęcie tych samych metod do oceny wód we wszystkich państwach nie jest możliwe, szczególnie ze względu na różnice geograficzne.
Dlatego eksperci muszą wypracować takie metody, które zapewnią porównywalność ocen (interkalibrację) we wszystkich regionach. Przykładowo występowanie określonego gatunku w danej rzece może być wskaźnikiem dobrego stanu rzeki, ale w innej rzece europejskiej ten sam gatunek może oznaczać zupełnie odmienną klasę jakości.
Metody oceny na podstawie stanu fitoplanktonu i bezkręgowców
W pierwszych dniach spotkania grupy interkalibracyjnej (ang. cross-geographical intercalibration group - XGIG Very Large Rivers) omawiane były kwestie interkalibracji metod oceny stanu ekologicznego wód na podstawie fitoplanktonu (mikroskopijne organizmy roślinne i sinice żyjące w wodzie). W tym przypadku jednym z podstawowych wskaźników wziętych pod uwagę jako punkt odniesienia był polski wskaźnik troficzny (opisujący stężenie różnych form azotu i fosforu w wodzie). Omawiano też m.in. kwestie interkalibracji metod oceniających stan makrobezkręgowców bentosowych (widoczne gołym okiem organizmy żyjące w osadach dennych lub przytwierdzone do dna, np. małże czy ślimaki).
Wyniki prac grupy zostaną przedstawione panelowi recenzenckiemu przy Wspólnym Centrum Badawczym Komisji Europejskiej (JRC). Uzupełnią one decyzje interkalibracyjne podjęte w latach wcześniejszych dla mniejszych rzek. Wyniki pozwolą Komisji podjąć decyzję (prawdopodobnie w 2017 r.) ws. granic klas stanu ekologicznego w systemie monitoringu.
Grupę XGIG Very Large Rivers powołano w 2013 r. Przedstawicielem Polski w tej grupie jest Piotr Panek z GIOŚ, wspierany przez ekspertów z kilku polskich jednostek naukowych.
Źródło: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska
Ewa SzekalskaDziennikarz
