© Pcess609
Niezależny think tank Bruegel z siedzibą w Brukseli przygotował opracowanie, w którym przeanalizował potencjał i skutki wdrożenia zielonego wodoru w Niemczech, Portugalii i Polsce w perspektywie do 2030 r.
Studium zostało zlecone przez konsorcjum projektu Greening H2, składające się z portugalskiej organizacji ZERO, polskiego think-tanku Instrat oraz niemieckiej organizacji Germanwatch. Jak czytamy w dokumencie, wszystkie trzy analizowane kraje opracowały strategie rozwoju wodoru, różniące się szczegółami, ale wyznaczają ten sam cel ekspansji i dekarbonizacji sektora wodorowego. Zgodnie z dokumentami w pierwszej kolejności w gospodarce ma być konsumowany zielony wodór, czyli ten produkowany w wyniku elektrolizy bazującej na zeroemisyjnej energii z OZE. Zapotrzebowanie na wodór rośnie w szczególności w przemyśle, sektorach chemikaliów, rafinacji ropy naftowej i produkcji stali. Zapotrzebowanie na wodór odnawialny, szczególnie w sektorach przemysłowych, będzie sprzyjać powstawaniu i rozwojowi regionalnych ekosystemów wodorowych (np. dolin wodorowych).
Jak zauważają eksperci, strategie polska i portugalska zwiększają nacisk na zastosowanie wodoru w sektorze transportu drogowego, tj. autobusów, pociągów i ciężarówek. Ponadto Portugalia postawiła wyznaczyć cele w zakresie wprowadzania do systemu gazowego mieszanek wodoru.
Na lokalizacje hubów wodorowych będą miały wpływ czynniki, takie jak handel pochodnymi wodorowymi (amoniak), metanolem czy syntetyczną naftą. Analizy oparte na portugalskiej strategii pokazują znaczący eksport zielonego wodoru (lub produktów pochodnych), podczas gdy strategia niemiecka wyraźnie koncentruje się na imporcie.
Wodór jako stabilizator systemu elektroenergetycznego
Rola wodoru jako stabilizatora systemu energetycznego może rosnąć wraz z budową coraz większej mocy OZE, przyczyniając się w ten sposób do zwiększania bezpieczeństwa energetycznego UE. Opcja ta została zidentyfikowana we wszystkich strategiach jako teoretycznie interesujący przypadek użycia, ale jak dotąd nie podjęto konkretnych działań politycznych. W szczególności strategia Portugalii, która ma najwyższe ambicje w zakresie wykorzystania OZE, jest godna uwagi ze względu na brak koncentracji na możliwości wykorzystania wodoru jako narzędzia bilansowania sezonowego.
Jeśli chodzi o produkcję, poza Polską strategie są jasne, przewidując jedynie, że wodór odnawialny (pozyskiwany elektrycznie) będzie produkowany w kraju, podczas gdy strategie UE i Niemiec są otwarte na tymczasowy import wodoru, pochodzącego z gazu ziemnego.
Eksperci zauważają, że kryzys energetyczny z ostatniego roku i rekordowo wysokie ceny gazu ziemnego stawiają tymczasową rolę wodoru gazowego pod znakiem zapytania.
Zamodelowane w unijnym pakiecie REPowerEU zużycie wodoru zauważalnie odbiega od ambicji zawartych w rozważanych krajowych strategiach wodorowych. Niedawno informowaliśmy na naszych łamach, że KE opublikowała warunki i zasady pilotażowej aukcji, poświęconej europejskiej produkcji zielonego wodoru. Aukcja wodorowa jest finansowana z Funduszu Innowacji i realizowana pod parasolem Europejskiego Banku Wodoru. Konsultacje z zainteresowanymi stronami trwały od marca br. Publikacja warunków przez KE przekazuje potencjalnym oferentom informacje na temat warunków ekonomicznych aukcji. Dzięki temu mogą oni odpowiednio wcześnie przygotować się do udziału. Aukcja odbędzie się 23 listopada 2023 r.
Patrycja RapackaRedaktor
