UE wzmacnia potencjał ochrony ludności, by ulepszyć prewencję, a w razie klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka móc na czas udzielić pomocy państwom członkowskim i innym krajom uczestniczącym w unijnym mechanizmie.
Rada przyjęła wczoraj decyzję zmieniającą unijny mechanizm ochrony ludności. Akt ustanawia dodatkową pulę zasobów (rescEU), która pozwoli świadczyć pomoc, gdy ogólny potencjał nie wystarczy. RescEU będzie się składać zwłaszcza ze środków powietrznych do walki z pożarami lasów oraz z zasobów pozwalających reagować na sytuacje wymagające pilnej pomocy medycznej i na incydenty chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe. Decyzja wzmocni również dobrowolną pulę zasobów krajowych.
- Od 2001 r. unijny mechanizm ochrony ludności był uruchamiany ponad 300 razy. Zapewnił dodatkowe wsparcie krajom zmagającym się z wszelkiego rodzaju sytuacjami nadzwyczajnymi i pomógł chronić ludność nimi dotkniętą. Uaktualnione przepisy pozwolą zapewnić wsparcie szybciej, dzięki czemu pomoc dotrze na czas, nawet jeśli trzeba będzie zareagować na kilka katastrof jednocześnie – mówił Carmen Daniela Dan, rumuńska minister spraw wewnętrznych.
Nowe przepisy przewidują poprawę prewencji: państwa członkowskie będą musiały jeszcze bardziej rozwinąć ocenę swojego potencjału zarządzania ryzykiem i planowanie tego zarządzania. Szersze będą także szkolenia i dzielenie się wiedzą. Zadaniem Komisji będzie stworzenie unijnej sieci wiedzy w zakresie ochrony ludności. Skupi ona podmioty zajmujące się ochroną ludności i zarządzaniem klęskami i katastrofami.
Co dalej?
W przyszłym tygodniu decyzja zostanie formalnie podpisana przez Radę i Parlament Europejski. Następnie ukaże się w Dzienniku Urzędowym UE i wejdzie w życie dzień później.
Kontekst
Unijny mechanizm ochrony ludności powstał w 2001 r. Pomógł usprawnić współpracę między państwami członkowskimi i ułatwił szerzej zakrojoną koordynację działań w dziedzinie ochrony ludności. W razie klęski lub katastrofy o pomoc w ramach mechanizmu wystąpić może każdy kraj na świecie, a także ONZ i inne stosowne organizacje międzynarodowe.
Jak jednak pokazują ostatnie doświadczenia, dobrowolne oferty wzajemnej pomocy (koordynowane i ułatwiane przez mechanizm) nie zawsze w razie klęski lub katastrofy pozwalają udostępnić wystarczający potencjał. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy państwa członkowskie są w tym samym czasie dotknięte tym samym rodzajem klęski lub katastrofy.
W listopadzie 2017 r. Komisja Europejska przedstawiła wniosek ustawodawczy, który miał zaradzić tym problemom.
Źródło: www.consilium.europa.eu
