Posłowie chcą ułatwić prowadzenie inwestycji na terenach objętych ochroną

Widok na Tatry.
© aniszewski

W uzasadnieniu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko⁽¹⁾ pomysłodawcy wskazują, że jednym z najistotniejszych problemów dla rozwoju turystyki w Polsce są istniejące regulacje prawne, które powodują, że proces inwestycyjno-budowlany jest skomplikowany, uciążliwy i nieprzewidywalny dla inwestorów. Uzyskanie wymaganych prawem decyzji, uzgodnień i opinii z zakresu ochrony środowiska i prawa budowlanego znacząco wydłuża z kolei realizację inwestycji i podnosi jej koszty.

Wzorem krajów Zachodu

Projektowane zmiany mają być szansą na rozwój obszarów leżących w pobliżu parków narodowych. Posłowie wskazują, że w związku z objęciem obszarów ochroną, miejscowościom turystyczno-wypoczynkowym często utrudnia się ich rozwój poprzez wprowadzanie przepisów prawnych, uniemożliwiających np. rozbudowę ośrodków rekreacyjnych, sportowych czy turystycznych. Wykorzystywanie potencjału takich obszarów może, ich zdaniem, mieć miejsce bez nadmiernej ingerencji w strukturę przyrody, czego przykładem są np. zachodnie ośrodki narciarskie, które częstokroć znajdują się na obszarach chronionych.

W Polsce korzystanie z takich obszarów związane jest za każdym razem z koniecznością podejmowania decyzji np. przez dyrektorów Parków Narodowych, zwykle niechętnych jakimkolwiek przekształceniom. Nowela ma ułatwić likwidację lub zmniejszenie parku narodowego, które dziś może nastąpić wyłącznie w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych i kulturowych obszaru. Jeżeli nowelizacja zostanie przyjęta – stwierdzenie takiej utraty nie będzie wymagane. Samo udostępnianie obszaru parku narodowego ma być z kolei możliwe w sposób, który nie wpłynie w sposób znaczący na przyrodę parku. Zastosowanie w tym wypadku pojęcia nieostrego budzi poważne wątpliwości.

Kosztem kompetencji dyrektorów

Art. 15 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. 2004 nr 92 poz. 880) zawiera katalog zakazów podejmowania określonego rodzaju czynności na terenie parków narodowych i rezerwatów przyrody. Projekt usuwa z niego zakazy ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem poza szlakami i wyznaczanymi dziś przez dyrektora parku narodowego trasami. Wydawane przez ministra środowiska zwolnienie od wymienionych w ustawie zakazów wymaga dziś obligatoryjnego zasięgnięcia opinii dyrektora parku. Nowelizacja znosi ten obowiązek.

Zgodnie z treścią projektu ustawa ma wejść w życie po upływie trzech miesięcy od dnia ogłoszenia. Do końca kadencji obecnego Parlamentu zostały cztery posiedzenia i jeżeli w tym czasie ustawa nie zostanie uchwalona, to, zgodnie z zasadą dyskontynuacji, trafi „do kosza”.

Kamil Szydłowski
Dziennikarz, prawnik