
W grudniu 2013 r., w Warszawie, przywódcy 196 państw świata uzgodnili, a rok później, w Limie, zobowiązali się do przedstawienia dobrowolnych celów redukcji emisji gazów cieplarnianych w perspektywie COP21. Przez cały rok 2015 spływały kolejne zobowiązania wszystkich państw (INDC - ang. Intended Nationally Determined Contributions).
W grudniu 2015 roku ogłoszono Porozumienie Paryskie, którego ratyfikacja (na koniec listopada 2018r.: 184 państwa) oznacza przekształcenie dobrowolnych deklaracji w wiążące zobowiązania (NDC).
Każde państwo określa więc, jakie gazy cieplarniane (CO2, CH4, N2O, SF6, HFC, PFC, NF3) będą przedmiotem redukcji i na jakich sektorach (energetyka, przemysł, leśnictwo, rolnictwo, transport…) ma zamiar skoncentrować swoje wysiłki. Może także przedstawić swój stosunek do pochłaniania dwutlenku węgla przez lasy i uwzględnienia tego faktu w swojej polityce klimatycznej, a także wypowiedzieć się na temat użytkowania gruntów. Zgodnie z założeniami Porozumienia, poziom tych ambicji ma być weryfikowany i zwiększany co pięć lat.
W jaki sposób obliczane będą redukcje emisji poszczególnych gazów? Jak uwzględniać w tych rachunkach prośrodowiskową gospodarkę leśną? Kto i jak będzie sprawdzał, czy dane państwo wywiązuje się ze swoich zobowiązań i jakie będą konsekwencje ich niewypełnienia? Na te pytania odpowiedź powinna zostać znaleziona w Katowicach, podczas COP24. Na uzgodnienie tych kwestii został nam jeszcze rok (rozliczamy się od 1 stycznia 2020). Czy uda nam się znaleźć wspólne stanowisko już teraz, czy może negocjatorzy będą chcieli decydować o tym w ostatniej chwili, podczas COP25?
Nasza unikalna mapa świata - efekt wielu miesięcy pracy - prezentuje Państwu poziomy emisji oraz zobowiązania wszystkich państw, które ratyfikowały Porozumienie Paryskie(1). Zapraszamy do jej wnikliwej analizy!

Dyrektor francuskiego Actu-Environnement i założycielka Teraz Środowisko
