© Kange Studio
W przypadku pomp ciepła źródłem energii może być ziemia, woda lub powietrze. Należy w związku z tym pamiętać, że formalna procedura realizacji takiej inwestycji zależeć będzie właśnie od rodzaju planowanej do zainstalowania pompy. Krajowe regulacje już dziś nie stają na drodze osobom zainteresowanym takim rozwiązaniem. Eksperci wskazują jednak, że szczególnie na początku rozwoju technologii, można wprowadzić jeszcze kilka zachęt. Co ważne, niekoniecznie tylko finansowych.
Po pierwsze: nie przeszkadzać
Zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 16 oraz art. 30 ustawy Prawo budowlane, montaż pomp ciepła nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę ani zgłoszenia. Od powyższej reguły jest co prawda kilka wyjątków, ale poza np. budynkami będącymi pod ochroną konserwatora zabytków lub znajdującymi się na obszarze Natura 2000, realizacja przedsięwzięcia nie będzie wymagała od nas dodatkowych wysiłków. Schody mogą pojawić się dopiero wówczas, gdy zdecydujemy się na pompę gruntową (możemy bowiem znaleźć się w reżimie ustawy Prawo geologiczne i górnicze – PGG – o czym poniżej) lub wodną (konieczna okaże się wtedy znajomość Prawa wodnego). Również Prawo ochrony środowiska nie dostarcza nam powodów do zmartwień. Przepisy tej ustawy mogą co najwyżej mieć odniesienie do ogólnej odpowiedzialności właściciela pompy ciepła za ewentualne zanieczyszczenie gruntów lub wód podziemnych w czasie jej eksploatacji.
Warto pamiętać o kilku prostych rzeczach
Na wszystkich terenach niestanowiących obszarów górniczych planowanie i montaż gruntowej pompy ciepła o głębokości otworu wiertniczego (i sondy) nie głębszej niż 30 m nie podlega przepisom ustawy PGG. Dla pomp ciepła o głębokości otworu od 30 do 100 m istnieje zaś obowiązek wykonania projektu robót geologicznych i przedłożenia go staroście powiatowemu. Jeżeli w terminie 30 dni od zgłoszenia starosta nie wniesie sprzeciwu, możemy rozpocząć prace. Dla odwiertów głębszych niż 100 m, ustawa PGG nakłada jeszcze dodatkowo obowiązek wykonania i zatwierdzenia we właściwym Okręgowym Urzędzie Górniczym planu ruchu zakładu górniczego. W przypadku wodnych pomp ciepła, z reżimem ustawy Prawo wodne będziemy mieli do czynienia dopiero w przypadku instalacji wykorzystującej otwory studzienne o poborze powyżej 5 m sześc. na dobę, co wymagać będzie uzyskania pozwolenia wodnoprawnego. Z powyższego wynika więc, że znajomość kilku podstawowych zasad, może oszczędzić nam wiele czasu i wysiłku.
Nie tylko pieniądze
Jak zostało wskazane powyżej, polskie prawo zdaje się nie hamować rozwoju sektora pomp ciepła. W trakcie prac nad ustawą o odnawialnych źródłach energii z 2015 r. wskazywano jednak na potrzebę równego traktowania generacji energii elektrycznej, jak i ciepła z OZE. Słynny 15-procentowy cel OZE w zużyciu energii finalnej brutto w 2020 roku, zgodnie z Krajowym planem działania w zakresie energii ze źródeł odnawialnych z 2010 r., zakłada aż 55-procentowy udział ciepła w jego realizacji. Tymczasem wiele można jeszcze dopracować. - Obecna taryfa antysmogowa, G12as, jest niedostosowana do technologii pomp ciepła. Preferowana byłaby taryfa G13, która ma trzy przedziały cenowe i doskonale wpisuje się w budynki, w których są pompy ciepła. Jej rozpowszechnienie wśród dystrybutorów energii przyniosłoby korzyści odbiorcom – mówił niedawno w wywiadzie dla Teraz Środowisko Paweł Lachman, prezes PORT PC. Na barkach prawodawców spoczywa również spory ciężar w zakresie realizacji kampanii informacyjnych. Obalanie funkcjonujących powszechnie mitów i obaw dotyczących pomp ciepła leży również w interesie władz. Dobrym początkiem może okazać się program Czyste Powietrze.
Kamil SzydłowskiDziennikarz, prawnik
