Ustawa wdrażająca dyrektywę SUP. Kolejna wersja projektu

© igishevamaria

Dyrektywa SUP (unijna dyrektywa w sprawie ograniczenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko, z ang. Single Use Plastics, SUP) weszła w życie w lipcu 2019 r. Dwa lata później minął czas transpozycji jej zapisów do systemów prawnych w państwach członkowskich. W Polsce transpozycja dyrektywy SUP nie została jeszcze sfinalizowana, a na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL) opublikowano właśnie kolejną wersję projektu ustawy wdrażającej⁽¹⁾.

Proponowane w projekcie przepisy zakładają m.in. osiągnięcie do 2026 r., w porównaniu z 2022 r., „ambitnego i trwałego zmniejszenia stosowania” kubków na napoje (w tym ich pokrywek i wieczek) oraz pojemników na żywność.

Czytaj też: Jak Europa radzi sobie z ograniczaniem jednorazowego plastiku?

Jak czytamy w zamieszczonych w RCL dokumentach, w stosunku do projektu przekazanego pod obrady Komisji Prawniczej wprowadzono szereg zmian. Doprecyzowano m.in. definicję producenta, ale zrezygnowano z definicji napoju, dodając w zamian definicję opakowania na napoje. Wprowadzono także przepisy przejściowe dla Inspekcji Handlowej dotyczące terminów przeprowadzania kontroli oraz wymierzania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie przez przedsiębiorców obowiązków nakładanych na nich niniejszą ustawą.

Projektodawca wskazuje, że w wyniku ponownej analizy projektu, zrezygnowano m.in. z określania konkretnych wymaganych poziomów zawartości tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w poszczególnych latach w okresie 2026–2028 oraz określono, że wprowadzający produkty w opakowaniach w postaci butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych o pojemności do 3l jest obowiązany do zapewnienia od roku 2025 r. 25% zawartość tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w opakowaniach, których głównym składnikiem jest politereftalan etylenu, natomiast od roku 2030 – 30% zawartość tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu, nie rozróżniając rodzaju tworzyw sztucznych, z których wykonane są ww. opakowania.

- Zmiany mają na celu precyzyjniejsze odzwierciedlenie wymagań dyrektywy 2019/904 w taki sposób, aby nie wykraczać poza zakres wymagań przewidziany w ww. Dyrektywie. Do nowego brzmienia ww. artykułu dostosowano odpowiednio sprawozdawczość w zakresie art. 73 ust. 2 pkt 2 ustawy zmienianej w art. 4 – wyjaśniono.

Doprecyzowano ponadto przepisy dotyczące  obliczania udziału wagowego tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w opakowaniach na napoje, których głównym składnikiem jest politereftalan etylenu czy dodano przepisy dotyczące przedłużenia zaświadczeń oraz dokumentów potwierdzających recykling.

Butelki z tworzyw sztucznych

Miernikiem osiągniecia celów zawartych w projekcie ustawy ma być osiągniecie zakładanych przez dyrektywę celów - m.in. redukcji ilości produktów jednorazowego użytku wytworzonych z tworzyw sztucznych czy poziomu selektywnego zbierania odpadów opakowaniowych powstałych z butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do trzech litrów (czyli tych, które w przyszłości objęte zostaną projektowanym właśnie systemem kaucyjnym).

- Trzeba przy tym podkreślić, że problematyka rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP) dotycząca selektywnego zbierania butelek do celów recyklingu (wprowadzenie zbiórki butelek w systemie kaucyjnym) jest przedmiotem prac w ramach odrębnego procesu legislacyjnego: projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (UC98), który ostatecznie będzie w pełni regulował to zagadnienie – wskazano w uzasadnieniu projektu ustawy.

Jak dodano, do czasu uruchomienia systemu kaucyjnego wprowadzone zostanie rozwiązanie tymczasowe – „w ramach którego przedsiębiorcy wprowadzający napoje w opakowaniach będą posiadali obowiązek zapewnienia poziomów selektywnego zbierania odpadów opakowaniowych”. - Tak jak w przypadku dotychczasowych obowiązków wynikających z ROP dla opakowań (recykling), planuje się, że wprowadzający będą mogli powierzyć obowiązek w zakresie selektywnego zbierania organizacji odzysku opakowań albo realizować go samodzielnie – dodano.

Joanna Spiller
Dziennikarz, inżynier środowiska